آنکـــــــــس که میگفت دوستــــــــــــم دارد،عاشقی
نبود که به شــــــــــــوق
من آمده باشد رهگـــــــــــــــــذری بود که روی
برگ های خشـــــــــــــک
پاییــــــــــــــــز
راه میرفت،صدای خش خش برگها همان آوازی بودکه من
گــــــــــــــــمان میکردم میگوید:دوستت دارم